INFO!!!! and what's up with me :/

Hejka ludzie :/

Sorka wielkie, mega megaaaa ogromne ze nic a nic sie nie pojawia a ja sama nie da

Taka sytuacja, nauki mam o tyle *macha obrazujaco rękami*, więc...

No trudno. 

Bywa.

Piszę,  żebyście wiedzieli ze żyje i cos tam tworzę. Nie idzie mi to co ma iść,  bo ciągle muszę wracać do.książek,  żeby nie zawieść osób,  które na mnie liczą,  w tym.moich rodziców i nauczycieli.

Pozdrowienia tak przy okazji dla pani polonistki, ktora wciąż kiedy pyta gdzie chce iść po gimnazjum, a ja odpowiadam ze nie wiem, mówi ze do I LO (jedno z najlepszych.tak btw) na najtrudniejszy profil.

W ogóle wszyscy coś ode mnie chcą,  czegoś oczekują. A ja nawet nie wiem czego ja sama chcę,  jestem w trzeciej klasie gimnazjum,skad ja mam wiedziec, co chcę robic przez resztę życia??

Rozważam różne profile, i wychodzi tak:

Mat-fiz : tak, ale problem w tym, ze jestem slabiutka z fizyki i świetna z matmy.

Human. : w połowie,  polski tak, historia nie.

Bio-chem: biologia w połowie,  chemia tak, ale nie nadaję się na lekarza, boję się panicznie igieł,  o czym sie ostatnio przekonałam, dzięki mojemu koledze, który wbijal sobie rysik od mojego olowka automatycznego w rękę,  naprawdę dzięki wam za to, Kuba i Wika!

Nad resztą az boję się myśleć. A informatyki to juz wgl nienawidzę.

Tak że ten no...

Kiepskawo.

I wiecie? Jedyna rzecz, która w.moim życiu jest aktualnie niezmienna to muzyka.

Naprawdę. Siadam z telefonem w rękach i tylko słucham,  wysłuchuje sie w glos Billa i dźwięki gitar Toma i Geo i bębny Gustiego. I jestem wolna. Szczęśliwa. 

Muzyka naprawdę wiele mi daje.

To coś zupełnie innego.niż przyjaźń. Ludzie sie zmieniają,  nie zawsze na dobre, nawiązują nowe przyjaźnie,  są czasem opryskliwi, nie rozumieją niektórych spraw, a muzyka... jest niezmienna. Prawdziwa.

Bill śpiewa z przejęciem,  uczuciem, widać,  ze to nie jest zwykly tekst, zwykła melodia. On jest swoją muzyką. Każdy z nich jest.

I za to ich kocham.

Bo są prawdziwi.

Szczerzy.

Słodcy.

I tworzą wspaniałą muzykę,  jak nikt inny.

Za to was kocham, chłopaki. .. <3

Już was nie dręczę dłużej.

Postaram sie,  naprawdę postaram cos napisać.  Obiecuję. 

I skieruje swoje mało warte słowa do paru osób:

Olinder18 : Ola! Wiedz, ze czytam. Ale nie umiem skomentowac, po prostu nie umiem. I przyznaje sie do tego. Z przykrością. 

Madison: Mad, przepraszam. Wiem, że liczyłaś na nową notkę w ten weekend, ale jestem w totalnej rozsypce, m.in. przez wymienione wyżej powody + Wszystkich Świętych, ktore mnie rozstroilo.

Wika: dzięki. Ty wiesz za co ;*

Pata: boję się jak.na to zareagujesz, ale.nie mam.odwagi ci tego powiedzieć prosto w oczy, przepraszam. Zmieniłas sie. Już nie gadamy tak swobodnie. I wiem, że ty też to widzisz. Pewnie to.moja wina. Ale wiedz, że ja będę walczyć o naszą przyjaźń,  tak jak walcze juz od ponad miesiąca,  a ty tego nie widzisz. Nie wiem czemu, ale nie.potrafię ci zaufać tak jak kiedys. Nie mówię ci już o wszystkim, tylko.duszę to w sobie.

Przepraszam,  to wszystko przeze mnie.

Hana: dziękuję że znosisz moje komentarze. Przepraszam ze cie poganialam, a sama nic nie piszę.  Przepraszam...

Dziękuję: Mad, Natsu, Wice, Kubie, Pacie i Piotrkowi. 

Przepraszam czytelników. 

Przepraszam wszystkich. Za wszystko.

Do napisania.

Wasza für Immer

Kochająca Toma ;*

PS Odnoszę wrazenie,  ze piszę dojrzalej. Ale to.tylko wrazenie.