Odcinek V- "Wyjrzałam przez wizjer i zobaczyłam za drzwiami... " (27.03.2013)

No hej :)

Nie było notki w poniedziałek gdyż wybierałam się we wtorek do Opery do Wrocławia i trzeba się było ogarnąć. Było nawet spk, ale tylko dzięki osobom, którym dedykuję ten odcinek:

Madison ;*

Patrycji

Justynie 

Paulinie

za waszą głupotę, odpały, robienie kart pracy w KFC i siedzenie na ławce i zachwycanie się Afroamerykaninem.

No a wgl, ostatnio ciągle mnie ktoś prosi z klasy o adres, to takie mroczne, ciągle odpowiadam ze się zastanowię.... Męczące...

Dzisiaj sobie byłam na takim tam stronniczym konkursie recytatorskim. Czemu stronniczym? Bo poza 1 miejscem mojej Pauliny pozostałe miejsca otrzymali ludzie popularni w naszej szkole, mimo ze było wielu lepszych recytatorów. Nie mówię o mnie, tylko ogółem.

A teraz juz was zapraszam na 

Odcinek V- "Wyjrzałam przez wizjer i zobaczyłam za drzwiami..."

-Heh, dzięki -zaśmiał się- Wiesz, zmarzłaś... Chodź, odprowadzę cię do domu...

- Jasne, ale mieszkam dość daleko.

-Gdzie?

Podałam nazwę ulicy.

- No rzeczywiście daleko, ale to nawet lepiej.

Wstaliśmy i poszliśmy do mojego domu. Już pod drzwiami spytałam czy nie wszedłby napić się herbaty czy czegoś, ale on odpowiedział:

- Nie mogę, już późno, Bill na mnie czeka. Do zobaczenia jutro. - przesłał mi uśmiech

-O 8:30! Nie spóźnij się!

- Nie spóźnię się, obiecuję.- stwierdził i posłał mi jeszcze jeden, ostatni słodki uśmiech.

***

Do późnej nocy siedziałam rozmyślając. Czy to co podejrzewałam było prawdą? Czemu zgodził się na moją pomoc? I czy jestem w jego typie? Powiedział że podszedł do mnie, bo stałam sama, to się zgadza. Raczej nie zagadał do mnie ze względu na urodę: byłam prawie tak wysoka jak on, co prawda miałam (podobno) ładne oczy i nogi, ale nie lubiłam sama siebie. Jednak kiedy Tom na mnie patrzył, to było jakby... Czułam się piękna.

Na takich rozmyślaniach upłynęły mi chyba 2 godziny nocne, aż uświadomiłam sobie że im szybciej zasnę, tym szybciej zobaczę Toma. Wzięłam 2 tabletki nasenne, nieco lekkomyślnie, ale co mi tam! Wskoczyłam do łóżka i szybko zasnęłam.

***

Gdy się obudziłam, było jeszcze ciemno. Spojrzałam na zegarek: 6:30. Nagle usłyszałam pukanie do drzwi i uświadomiłam sobie ze to ono mnie obudziło. Wyskoczyłam z łóżka, ubrałam szlafrok na moją piżamę składającą się z luźnego T-shirtu i szortów i pobiegłam otworzyć drzwi.

Wyjrzałam przez wizjer i zobaczyłam za drzwiami... Toma!

Niezwykle zdziwiona otworzyłam drzwi. Tom trzymał w dłoniach jakiś pakunek.

-Śniadanie! -wykrzyknął- Obudziłem cię?

- Może trochę... I tak miałam już wstać. Wchodź, bo zimna nawpuszczasz. A podobno jesteś śpiochem. - mówiłam zamykając za nim drzwi.

- Jestem, ale poprosiłem chłopaków, żeby mnie obudzili i nastawiłem budzik. Wprawdzie tylko Bill zadziałał, ale to wystarczyło.

- Najważniejsze że wstałeś. 

- Tak, to najważniejsze. Słuchaj, leć się ubrać, a ja zrobię śniadanie. Gdzie kuchnia?

- Tam na lewo. No to leć.- powiedziałam i poszłam do łazienki.

Kiedy 15 minut później wyszłam stamtąd odświeżona, ale wciąż w piżamie, poczułam przesmaczny zapach dobiegający z kuchni. Pobiegłam tam i zobaczyłam... Toma smażącego jajecznicę! Pomyślałam, ze jest świetny, po prostu idealny!

-Pachnie przepysznie! - wykrzyknęłam

Obrócił się, uśmiechnął i wskazał mi głową stół. Usiadłam i zniecierpliwiona czekałam aż poda do stołu.

Słuchajcie, jak na dzisiaj starczy. Nie mogę już dłużej pisać, ale mam nadzieję na wieeeele komentarzy ze względu na samą długość notki ;)

Każdy, nawet jeśli tylko czyta, niech pozostawi swój ślad w komentarzu lub klikając opinię, proszę! To sprawia tyle radości piszącemu!

Wasza

Kochająca Toma ;*